Klassieke bouw

In de tweede helft van de 19e eeuw werd bij de eerste grote stads- uitbreidingen en suburbanisatie voor de vormgeving van nieuwbouw teruggegrepen op de klassieke architectuur, zoals in de Concertgebouw-buurt in Amsterdam en het Willemspark in Den Haag en in de villawijken bij de steden in ’t Gooi en Bloemendaal. In de 19e eeuwse neo klassieke architectuur is zink bij de woningbouw voor het eerst gevarieerd toegepast. De klassieke woning heeft vanzelfsprekend zinken dakgoten in houten bakken, zinken regenpijpen en de bekleding van een dakkapel, erker en serre. Meest opvallend is de zinken dakbedekking van de mansarde kap. Voor het 19e eeuwse Parijs is het zinken dak zelfs typerend. Ter verfraaiing zijn diverse ornamenten - vaak van zink - toegevoegd, zoals op de dakkap en het balkon.

De hedendaagse klassieke woning kent vele vormen en is gewilde architectuur. Gevelbekleding, dakbedekking en hemelwaterafvoer van RHEINZINK lenen zich al jaren voor deze tijdloze klassieke woningbouw. Elementen uit de klassieke bouw worden vaak gecombineerd met moderne accenten. Bij de renovatie of uitbreiding van klassieke woningen vormt zink een bescheiden en goed passende bekleding die veelal goed valt bij de welstandscommissie. 

Gerelateerde systemen